Nadležni nisu mogli da utvrde porijeklo novca kojim je kupljena, a iste godine Ulemekova godišnja primanja bila su znatno manja od vrijednosti kuće i iznosila su oko 11.000 eura. Ekipa portala Nova.rs obišla je danas pomenuti objekat.
O zahtjevu koji je Ulemek predao Evropskom sudu za ljudska prava odlučivalo se najmanje šest mjeseci, a Strazbur je bila Ulemekova posljednja stanica na kojoj je želio da zatraži pravdu za koju smatra da mu sleduje.
Međutim, utvrđeno je da je u periodu od 1996. do 1998. godine imao primanja koja su znosila su oko 11.650 eura, dok je vrijednost kuće bila 190.000 eura, tako da je bilo nemoguće dokazati odakle Ulemeku toliko novca za kupovinu velelepne kuće u Filmskom gradu u Ulici Ilije Stojadinovića 87.
Ovaj objekat, otkako su Milorad Ulemek Legija i njegova ekipa označeni kao pripadnici zemunskog klana, jednog od najbrutalnijih u tom trenutku u ovom dijelu Evrope, nije prestajao da intrigira javnost.
Kuća bijele fasade opasana je visokim betonskim bedemima tako da je sa ulice praktično nemoguće vidjeti unutrašnjost dvorišta. U okviru objekta se nalazi prizemlje i podignut je jedan sprat. Spoljašnji izgled objekta ne odudara previše od okoline i ulice u kojoj su gotovo sve kuće urađene tipski i imaju istu ogradu, ali njen vlasnik godinama unazad intrigira komšiluk i javnost.
U vrijeme kada je Ulemeku oduzimana imovina, a zemunski klan bio u žiži javnosti, različite teorije su se prepredale u vezi objekta u Filmskom gradu. Jedna od priča koja je kružila jeste da je kuća imala podzemne bunkere i prolaze, a da je Ulemek čak imao i skriveni izlaz pošto se ispred nalazi prostrana zelena površina, a iza šumarak. Tu tezu su više puta obarali tvrdeći da je kuće izgrađena prije nego što se znalo ko će joj biti vlasnik, te da kasnije nije dograđivano ništa.
Upravo ispred te kuće odigrala se filmska predaja Milorada Ulemeka. U to vrijeme, za njim se tragalo 14 mjeseci zbog sumnje da je organizovao atentat na premijera Zorana Đinđića i o njegovoj lokaciji nije se znalo ništa. Maja 2004. godine obezbjeđenju koje je inače stajalo ispred Ulemekove kuće sa dugim cijevima, prišao je neuredan muškarac dugačke kose i brade.
Predstavio im se kao Milorad Ulemek Legija i rekao da želi da se preda. Na prvi pogled nije ga je bilo moguće prepoznati upravo zbog te dugačke brade i kose. Navodno je izašao iz svoje kuće, a kasnije se pričalo i da se sve vrijeme u njoj krio.
Tadašnji komandir Žandarmerije Goran Radosavljević Guri bio je osoba kojoj je želio da se preda Ulemek i tražio je da njega pozovu. Poznavao ga je odranije, sa ratišta i sa Kosova i Metohije. Radosavljević je tu noć opisao u jednom od intervjua za beogradske medije.
„Tada nisam bio u Beogradu. On je prvo došao do ljudi iz Žandarmerije koji su čuvali njegovu kuću. Ti momci su pozvali komandanta Beogradskog odreda, a on je onda mene obavijestio šta se dešava i predložio mi da se čujem sa žandarmima koji su na licu mjesta. Jedan od njih mi je rekao da je tu Legija i da hoće da se preda. Tražio sam da ga čujem telefonom kako bih provjerio da li je to istina. Prepoznao sam mu glas. Tada sam naredio komandantu Beogradskog odreda da ode po njega“, ispričao je Radosavljević.
U MUP Srbije ubrzo je na zahtev Ulemeka, dovedena frizerka, koja ga je ošišala i skratila bradu. Kasnije se obrijao.
Nakon oduzimanja vile u Filmskom gradu govorkalo se i da bi ona mogla završiti na dobošu, međutim od toga se odustalo jer su sumnjali da bi se, kao što je to bio slučaj sa imovinom Darka Šarića na licitaciji pojavili Ulemekovi ljudi.
Ulemek je 2007. osuđen na 40 godina zatvora za ubistvo Đinđića. Dvije godine ranije, osuđen je na istu kaznu za ubistvo nekadašnjeg predsjednika Srbije Ivana Stambolića, te na 15 godina za pokušaj atentata na opozicionog političara Vuka Draškovića. Tokom služenja kazne napisao je 20 knjiga.
0 komentara