Jučerašnji odgovor zvaničnom Zagrebu iz MVP Crne Gore će ostati kao svjedočanstvo posrnuća i sramote crnogorske diplomatije. I anti-državne politike koju crnogorsko ministarstvo vanjskih poslova sprovodi.
Ako je ranije bilo nedovoljno jasno, ili su se situacije mogle, bar donekle, pravdati neznanjem i neiskustvom novih nosilaca vlasti, sada je ružna istina ogoljena do kraja: crnogorska vanjska politika je razvaljena. Ona danas postoji samo u ravni pukih fraza i opštih mjesta o tzv. stoprocentnoj usklađenosti sa vanjskom politikom EU i u repetitivnim praznim izjavama aktuelnih crnogorskih zvaničnika kako je Crna Gora ,,pouzdani NATO saveznik“.Riječi i formulacije su važne u diplomatiji, ali se vanjska politika – i politika u cjelini – jedne zemlje ne može zasnivati samo na pukim izjavama. Prije ili kasnije – fraze se okrenu protiv onih koji ih ponavljaju, bez uvjerenja i bez veze sa stvarnošću.
OSVETA RATNIKA ZA MIR
Usvajanje pomenute rezolucije (čiji finalni tekst – još nije odštampan, pa se do njega ne može ni doći!) bilo je proizvod više činilaca.
Nema posebne potrebe da oni ovdje budu ponavljani. I hrvatski zvaničnici – ali ne samo oni, već i mnoge druge evropske kolege i prijatelji – napravili su jasnu ,,paralelu“ sa usvajanjem Rezolucije UN o Srebrenici, koja je, pored ostalog, uzdrmala redove srpskih/ruskih saveznika u Crnoj Gori. I koja je – iz sopstvenih pobuda i potreba – bila i dominantni razlog da i zvanična Srbija, preko svog sveprisutnog predsjednika Vučića, bitno utiče na poslušnike i saveznike u Crnoj Gori da nametnu dokument koji je, pored ostalog zato što je i besmislen, prije koju godinu odbila da usvoji i sama Narodna skupština Republike Srbije.
Toj ,,robi“ je davno istekao rok čak i u Srbiji, ali je sasvim freška i originalna sabotaža za potrebe uticaja na vazalnu Crnu Goru.
Ostvarivanje velikosrpskog nacionalističkog uticaja u Crnoj Gori je važnije od logike i smisla, a autentični crnogorski državni i nacionalni interesi su istorijske mete – koje treba kompromitovati i obesmisliti. Tj. uništiti.
Crna Gora je opet, baš kao i početkom devedesetih godina prošloga vijeka, dobrovoljni talac politike srpskog režima. Vladajuća većina vjerno služi, a njene vođe u Beogradu i u Moskvi ljube razne lance…
Tako će vojvoda Mandić, potpomognut saveznicima iz srpsko-ruskog tabora politike u Crnoj Gori, i uz oduševljenje i aplauze pripadnika ,,vladajuće“ partije evropskog imena – čiji vrijednosni sudovi, politička logika, nastupi i retorika odišu medikritetstvom i kič-malograđanskim elementima, ali i egzemplarno anti-evropskim i nedemokratskim idejama i projektima – ostvariti ličnu osvetu za sve izgubljene i pogrešne ratove u kojima su on, kao i mnogi drugi stariji predstavnici avgustovskih vlasti (ne samo bivši premijer Zdravko Krivokapić) oduševljeno učestvovali – od agresije i pohare Dubrovnika i Konavala, do rata protiv mrske im Alijanse.
U toj priči, da ne bude nikakve zabune, za politiku ,,nezainteresovani“ kripto-premijer Milojko Spajić nije samo nevoljni saputnik, već aktivni i zlonamjerni saučesnik. Njegovi postupci pokazuju ne samo neznanje i ignorantski odnos prema suštinskim interesima naše zemlje i njenih građana, već i besprizornu spremnost da se ignorišu sva pravila, uzusi i norme, i da se Crna Gora i njena nezavisnost potpuno isprazne i obesmisle.
Njegove providne – pardon – laži o tome đe se nalazi i kakve su mu obaveze, ne ukazuju samo na nedopustivu neozbiljnost, već i na spremnost da se ruga najvišoj instanci vlasti, Skupštini, ali i građanima – i to ne samo onim koji ne pripadaju politici koju promoviše on, a koju motiviše i koncipira vojvoda Mandić i njegovi bliži i dalji sponzori i naredbodavci.
Tako se Crna Gora, zahvaljujući politici čiji je politički izraz Mandić-Spajić, ali i Bečić i njegove Demokrate, kao i Knežević i roj opskurnih predstavnika još opskurnijih stranaka obavještajno-propagandnih ekspozitura pomenutih adresa i njihovih službi, vratila u političku (samo)obmanu i destrukciju. Stariji će se sjetiti – opet su Dubrovčani/Hrvati ,,zapalili gume“ – dok velikosrpski nacionalisti i njihovo umiveno i ,,evropsko“ krilo vode „rat za mir“!
,,BIZARNO!“
Naša, tj. ,,naša“ diplomatija u tome učestvuje pasivno i neznaveno – ministar vanjski Filip Ivanović je ćutao povodom Rezolucije o Jasenovcu, niti jednu izjavu nije dao, pa se onda nije usudio da ode na Dubrovački forum, iako je imao uredni poziv, niti je imao kuraži/znanja da reaguje na jasne poruke hrvatskih zvaničnika koje su se tamo čule… Pa se, na kraju, pošto je stigla i treća nota i Zagreba, aktivirao, na vrlo pogrešni način, objašnjavajući Hrvatskoj da u taj nepotrebni anti-evropski dokument znači ono što u njemu niđe ne piše, a da ne znači ono što je u njemu jasno napisano.
Rezultati takve bezlične i Crnoj Gori nelojalne politike su brzo stigli. Tu nema nikakvog iznenađenja.
Šarl Mišel, predsjednik Evropskog savjeta, otkazao je posjetu (danas će mu doći na noge predsjednik Jakov Milatović, koji treba i njemu i sebi, ali i građanima Crne Gore da objasni kako povezuje svoju bezrezervnu i upornu podršku uključivanju Mandićeve ZBCG u vlast, sa sadašnjom situacijom), dok je, to upravo saznajemo, u dokumentu sa Međuvladine konferencije na kojoj je usvojen IBAR za Crnu Goru pasus o našoj zemlji – izbrisan!
Bilo bi iznenađenje da Spajić ili Ivanović, ili obojica. povodom ovakvih nesumnjivih reperkusija svoje pogrešne i anti-državne politike ponude ostavke.
To se, vrlo vjerovatno, tj. sigurno, neće dogoditi. I za to je potrebno znanje, odgovornost i hrabrost. O njima će suditi građani na narednim vanrednim izborima. Oni su sada mnogo bliži nego što se to prije njihove brljotine sa Rezolucijom o Jasenovcu moglo naslutiti.
Što nas dovodi do završnog dijela ovog teksta.
Naime, prije nekoliko dana, u razgovoru sa jednim od boljih i kompetentnijih predstavnika diplomatske zajednice u Crnoj Gori, a koji se ticao rastuće diskrepance između proklamovanih ciljeva crnogorske evropske agende, s jedne, i krajnje ozbiljne krize u svim segmentima ekonomije, kulture, politike i bezbjednosne situacije u našoj zemlji i, posebno, spremnosti nekih instanci u
EU da sve to tolerišu i, što je još gore, ignorišu, s druge strane, završni komentar našeg evropskog prijatelja je bio kratak: ,,Bizarno! Sve je to bizarno“.
Mandić-Spajić Rezolucija o Jasenovcu, uz ćutanja onih koji ne bi smjeli da ćute, i uz likovanje onih koji ne bi smjeli da utiču na crnogorske političke tokove, ipak je imala jednu pozitivnu posljedicu.
Pomenuta bizarnost i nesklad proklamovanog i stvarnog je jasno primijećena u Zagrebu, ali i na mnogim drugim adresama evropske politike, sve do Brisela.
Preporučeno
Zbirka protestnih nota je konačno proizvela posljedicu. Istinske evropske snage u Crnoj Gori, ali i sve prijateljske instance i adrese širom EU, sada imaju potrebu i interes da spriječe dalje urušavanje i obesmišljavanje evropske agende Crne Gore.•
Video