Za odluku su bili predsjednik Ustavnog suda Budimir Šćepanović, te sudije Dragana Đuranović, Milorad Gogić i Desanka Lopičić, dok su suprotan stav imale sutkinje Snežana Armenko i Momirka Tešić.

Donešena je odluka da se ukina odredba člana 17 stav 1 Zakona o penzijskom i invalidskom osiguranju, koji propisuje da “osiguranik stiče pravo na starosnu penziju kad navrši 66 godina života (muškarac), odnosno 64 godine života (žena)(…)”,  te da prestaje da važi danom objavljivanja ove odluke.

Kako je navedeno u saopštenju, većina sudija izrazila je stav da je zakonodavac propisujući osporeni član zakona povrijedio ustavne principe o zabrani diskriminacije, jednakosti svih pred zakonom i rodnoj ravnopravnosti, iz Ustava, Evropske konvencije i Protokola uz Evropsku konvenciju, jer je kao zakonski kriterijum za sticanje prava osiguranika na starosnu penziju propisao različit broj godina života, isključivo u zavisnosti od ličnog svojstva osiguranika, odnosne biološke karakteristike – pola.

”I na taj način osiguranike doveo u međusobno neravnopravan položaj u pogledu ispunjavanja uslova za sticanje prava na starosnu penziju, odnosno muškarcu i ženi uskratio pravo da pod istim uslovom stiču pravo na starosnu penziju. Propisivanje niže starosne granice za ostvarivanje prava na starosnu penziju za žene u odnosu na muškarce, stav je većine, ne predstavlja mjeru pozitivne diskriminacije žena sa ciljem zaštite žena zbog njihovih bioloških funkcija, jer nije usmjereno na sprečavanje ili nadoknađivanje nedostataka u profesionalnom životu žena, radi osiguranja pune jednakosti muškaraca i žena u profesionalnom životu”, istaknuto je u saopštenju.

U konkretnom članu, kako dodaju, uređeni su različiti uslovi za muškarce i žene u pogledu godina života za sticanje uslova za ostvarivanje prava na starosnu penziju, po osnovu pola, a ne pitanje koje se tiče poboljšanja položaja žena u njihovom profesionalnom životu.

Sutkinje Armenko i Tešić izrazile su suprotan stav, smatrajući da ova odredba samim to što razdvaja uslove za starosnu penziju za muškarce i žene ne dovodi ženu u “a priori” nepovoljniji položaj u odnosu na muškarca, s obzirom na to da Zakon o radu i Zakon o državnim službenicima i namještenicima propisuje jednake uslove za prestanak radnog odnosa po sili zakona, a to je 66 godina po Zakonu o radu, odnosno 67 godina po Zakonu o državnim službenicima i namještenicima. 

”Zakon o PIO propisuje mogućnost, ne i obavezu, svakoj ženi da ostvari pravo na starosnu penziju prije prestanka radnog odnosa po sili zakona, ukoliko sama to želi, te da navedeno zakonsko rješenje predstavlja pozitivnu diskriminaciju”, stav je Armenko i Tešić.

One su, kako se dodaje, stava da je izostala sveobuhvatna analiza odluka Suda pravde Evropske unije i Evropskog suda za ljudska prava u kojima propisivanje različitih uslova za ostvarivanje prava na starosnu penziju nije predstavljalo diskriminaciju, a koje se temelje na Ugovoru o funkcionisanju Evropske unije i brojnim zvaničnim dokumentaima ILO (Međunarodne organizacije rada), shodno kojim se dozvoljava ženama pravo izbora da ostvare pravo na starosnu penziju prije sticanja uslova za prestanak radnog odnosa po sili zakona, ukoliko im se omogući da rade pod istim uslovima, odnosno do iste starosne granice kao i muškarci, što znači da je riječ o primjeni prava.

”Smatraju da u konkretnom slučaju nijesu ispunjena dva uslova koje zahtijeva Evropskog suda za ljudska prava u pogledu diskriminacije, a to su da je neophodno da pojedinac bude žrtva manje povoljnog tretmana zbog svoje statusne pripadnosti i da jednako postupanje ne bude razumno i opravdano”, rekli su iz Ustavnog suda.

Ukidanjem ove odredbe Ustavni sud, kako su ocijenile, vrši reformu socijalne politike, jer kao jedini uslov za ostvarivanje prava na starosnu penziju propisanih Zakonom o PIO preostaje 40 godina staža i najmanje 61 godina života, što pretpostavlja da građanin kojem po sili zakona prestane radni odnos zbog navršenih 66, odnosno 67 godina života ne bi mogao ostvariti pravo za odlazak u starosnu penziju prije nego što ostvari 40 godina staža osiguranja. 

”Saglasne su sa stavom većine da ispunjenjem zakonskih uslova za sticanje prava na starosnu penziju osiguranik “stiče” pravo na ostvarivanje prava na starosnu penziju,a ne i obavezu da po sili zakona ostvari to pravo, zbog čega su smatrale da takav stav dodatno osnažuje zaključak da odredba člana 17 stav 1 nije neustavna”, navedeno je u saopštenju.

Odluka i izdvojeno mišljenje biće objavljeni u Službenom listu Crne Gore i na sajtu Ustavnog suda.