Dosadašnja praksa je bila da na sjednicama mogu po pozivu učestvovati ministri odbrane i unutrašnjih poslova, ali je odlukom o pozivu Vukšiću napravljen presedan.

NADLEŽNOSTI

Savjet za odbranu i bezbjednost je ključno tijelo za bezbjednost u državi: donosi odluke o komandovanju Vojskom Crne Gore, analizira i ocjenjuje bezbjednosnu situaciju u Crnoj Gori i donosi odluke za preduzimanje odgovarajućih mjera; postavlja, unapređuje i razrješava oficire Vojske, predlaže

Skupštini proglašenje ratnog i vanrednog stanja, predlaže upotrebu Vojske u međunarodnim snagama, vrši i druge poslove utvrđene Ustavom ili zakonom.

Po Zakonu o osnovama bezbjednosnog sektora, Vijeće za nacionalnu bezbjednost obavještava Savjet za odbranu i bezbjednost o pitanjima iz svog djelokruga, najmanje jednom šestomjesečno.

Rad Biroa za operativnu koordinaciju koordinira član Vijeća za nacionalnu bezbjednost koga odredi Savjet za odbranu i bezbjednost, na prijedlog predsjednika Vijeća, što znači da je Savjet suštinski nadređen Vijeću čime je formalno najvažnije tijelo za bezbjednost u državi.

MILATOVIĆEVO PISMO

Milatović je, kako je Pobjeda ranije pisala, u avgustu prošle godine uputio pismo tadašnjem premijeru u tehničkom mandatu Dritanu Abazoviću u kojem traži da Vukšić nezakonito prisustvuje sjednicama Vijeća za nacionalnu bezbjednost.

Kako mu to nije uspjelo, Milatović je pozvao svog savjetnika da prisustvuje još bitnijem tijelu – Savjetu za odbranu i bezbjednost, koje je po Ustavu i zakonima nad Vijećem, jer je Vijeće obavezno da jednom u šest mjeseci obavještava Savjet o svom radu,

U pismu, čije detalje je objavila Pobjeda, Milatović se, potpuno neutemeljeno, pozivao na Zakon o osnovama obavještajnog sektora Crne Gore.

Nadležnosti predsjednika u sektoru bezbjednosti se odnose isključivo na Savjet za odbranu i bezbjednost, tijelo koje kolektivno upravlja Vojskom, koje je sastavljeno od tri čelna čovjeka države.

Vukšića su i visoki funkcioneri PES-a označili kao kontroverznog. Ministar pravde Andrej Milović doveo je Vukšića u direktnu vezu sa stranim obavještajnim službama, što raniji zahtjev, a potom i sadašnji potez Milatovića, čini skandaloznim

Kotorski advokat, koji je na izričit zahtjev SPC, “rukopoložen” – prvo za prvog čovjeka Skupštine Kotora, onda i za prvog čovjeka Agencije za nacionalnu bezbjednost – uspio je ono što bi malo kome moglo poći za rukom.

Za nešto duže od godine pretvorio je ANB u ispostavu srpske BIA, brojne NATO tajne svečano uručio srpskim i ruskim službama, a crnogorske građane, koji su se protivili klerikalizaciji države, na Belvederu i mimo njega, vodio u ANB pod šifrom – crnogorski ekstremisti.

SPC KAO MENTOR

Milatović je odabrao čovjeka kojeg je u crnogorsku politiku ugurala SPC i prijateljstvo sa srpskim popom-padobrancem Mijajlom Backovićem, jednim od mantijaških promotera svetosavske ideologije krvi i tla.

Anticrnogorska aktivnost Vukšića i njegovih vjernih ljudi u ANB-u najočitije je bila izražena prije, tokom i nakon dešavanja povodom ustoličenja mitropolita Joanikija Mićovića na Cetinju septembra 2021. godine.

Već u avgustu te godine, po naređenju Vukšića, operativci ANB-a, uz podršku i nadzor BIA, počeli su da crnogorske građanske aktiviste vode pod šifrom “crnogorski ekstremisti”.

Zato i ne treba da čudi što je, nakon skarednog ustoličenja na Cetinju, Vukšić uložio dodatne napore da, u maniru ruskih KGB-ovaca, targetira građanske aktviste, a štiti srpske radikalne grupe: nikada nije ANB otkrila identitete 35 naoružanih osoba, koje su se od 3. do 8. septembra krile u Cetinjskom manastiru…

Sve je te informacije Milatović imao, pa je, ipak, odlučio da na jedno od ključnih mjesta postavi – Vukšića kojeg sada želi da instališe trajno u Savjet za odbranu i bezbjednost.

Skandal odavanja tajnih podataka – bez posljedica

Ime Dejana Vukšića vezuje se za jedan od najvećih skandala u radu Agencije za nacionalnu bezbjednost, koji je poprimio međunarodne razmjere zbog činjenice da je Crna Gora članica NATO.

Pobjeda je marta 2021. godine u serijalu tekstova objavila da se, umjesto razotkrivanja razgranatih veza koje je lažni američki diplomata Stevan Simijanović imao u Crnoj Gori, parlamentarno saslušanje potpredsjednika Vlade Dritana Abazovića na sjednici Odbora za bezbjednost i odbranu pretvorilo u, do tada nezabilježeni, primjer odavanja međunarodnih tajnih podataka.

Vršilac dužnosti direktora Agencije za nacionalnu bezbjednost Dejan Vukšić je tada, u materijalima dostavljenim poslanicima Odbora za bezbjednost, otkrio – imena, funkcije i djelokrug rada domaćih operativaca ANB-a, kršeći protokole NATO, razotkrio identitet agenata CIA koji su boravili u Crnoj Gori!

Prema informacijama Pobjede, u službenoj zabilješci sa sastanka u Agenciji za nacionalnu bezbjednost precizno su navedena imena crnogorskih operativaca koji su sarađivali sa zapadnim kolegama iz CIA u više operacija. Osim navođenja imena, Vukšić je u informaciji poslanicima dostavio i detaljne opise rada agenata ANB-a, kao i linije rada u različitim operacijama.

Aferu o odavanju podataka pokrenuo je tadašnji predsjednik Socijaldemokratske partije Raško Konjević direktno pozivajući na odgovornost Vukšića, vršioca dužnosti ANB-a, zbog ugrožavanje bezbjednosti agenata i cijele operacije.

Prema tadašnjim informacijama Pobjede iz stranih bezbjednosnih izvora, operativci CIA su, nakon što su razotriveni, prebačeni u drugi region i nastavili djelovanje daleko od Crne Gore.

Nakon što je Konjević javno prozvao Vukšića, Više tužilaštvo u Podgorici formiralo je predmet tim povodom. Nakon nepuna dva mjeseca izviđanja, sve je zataškano: ustanovljeno je, pozivajući se na izvještaj Direkcije za zaštitu tajnih podata, da “nema osnova da Dejan Vukšić bude gonjen po službenoj dužnosti”.